Jeugd

Bernhard Reinke werd op 20 oktober 1952 geboren in hartje Utrecht, zijn ‘stadsie’.

In de familie werd muziek gemaakt door opa die bas zong in het mannenkoor, een jazz spelende oom en moeder die graag Chopin speelde. Volgens haar trappelde Bernhard als ongeborene mee wanneer zij piano speelde.

​

Zangles op Koorschool

Omdat Bernhard als jong kind vaak zong en trommelde werd er muzikaliteit verondersteld en ging hij vanaf de 3e klas lagere school naar de Kathedrale Koorschool in Utrecht. Het jongenskoor dat door de leerlingen werd gevormd zong in de Kathedrale Kerk van de aartsbisschop en werd beschouwd als de Nederlandse Wiener Sänger Knaben. De jongens kregen dagelijks zangles van de leerlingen van de ernaast gelegen School Voor Orgelmuziek.

Op ‘het koor’, de houten ruimte onder het orgel achter in de kerk, zong Bernhard als lage alt en stond voor de lage basstemmen van het mannenkoor.

 

Eerste plaatopname

Dit jongens- en mannenkoor zong wekelijks de hoogmis, met kerstmis de prachtige Mis van Mozart en zong ook de Mattheus Passion in de schouwburg. Bernhard maakte in 1962 zijn eerste plaatopname als 12 jarig zangertje in het koor. Hij bewaart dierbare herinneringen aan de melancholieke 'blues' van de a capella door het mannenkoor gezongen Gregoriaanse muziek gemengt met de geur van kaarsen en wierook.

​

Eerste gitaarsolo

Op zijn 12e speelde Bernhard op een nylon string akoestische gitaar zijn eerste solo, het intro van ‘This Strange Effect ‘van Dave Berry. Helemaal zelf uitgezocht op een krakkemikkige draagbare pickup met plastic arm: E F# G G F#  E F# G. Want ja, er was geen internet of lesboeken en niemand speelde ‘popgitaar’. Je moest het gewoon zelf uitzoeken.

​

Herman Brood en Harry Muskee

Na een beginperiode in Utrecht waarin Bernhard Reinke o.a. met Henk Temming in een groep zat belandt hij in 1976 in Groningen. Via bassist Lou Leeuw komt hij in contact met Herman Brood die zijn eerste stappen als soloartiest aan het zetten is. Zij gaan samenspelen in het florerende podiumcircuit in de stad en ommelanden van Groningen. Na een optreden op het Sterrebosfestival in augustus 1976 ontving de band mooie recensies en kreeg momentum.

Toen Eelco Gelling in juni 1976 de groep Cuby & The Blizzards verliet om de Golden Earring te versterken op hun tournee door de VS maakte Herman Brood van de gelegenheid gebruik om zijn eerste formatie onder eigen naam te beginnen. Hij stapte uit de C & B en vroeg Bernhard Reinke om tot zijn nieuwe band toe te treden die The Wild Romance zou gaan heten.

Op dezelfde dag werd Bernhard door het management van Harry Muskee gevraagd om Eelco op te volgen en met Harry te gaan spelen. Bernhard koos het laatste en maakte met de Harry Muskee Band de lp “Love Vendetta”. Hierop staan drie stukken van Bernhards hand. Naast twee vocale stukken is dat het instrumentale “Piece Of Mind”, een voorproefje van de avonturen in fusionland die later zouden volgen.

 

Phoney And The Hardcore

In 1978 gingen Erik Strack van Schijndel en Bernhard samenwerken en groeide hun groep Phoney And The Hardcore uit tot een van de groepen van het Groninger Springtij. De cd 'Phoney Hits' werd gemaakt en de groep speelde op podia en festivals door het hele land. Nadat de bandleden middels een brief van zanger Erik en platenlabel Ariola te horen kregen dat de nieuwe plaat in LA werd opgenomen met studiomusici en zonder de eigen band verliet Bernhard begin 1980 de groep.  

Na deze ervaring vroeg Bernhard zich af of hij door wilde gaan met het voetbalelftal-achtige spel dat rockbands nu eenmaal zijn. Het afhankelijk zijn van een frontman om na diens ‘transfer’ weer een nieuwe club te zoeken of op te richten, gaf de doorslag.

​

Instrumentale muziek

Bernhard was gaandeweg steeds dieper gedoken in de mogelijkheden die er zijn om te improviseren. Tot dat moment autodidact wist hij niets van theorie en speelde hij alle gitaarpartijen, slag- en solo’s uitsluitend ‘op gehoor‘. Hij zocht jazzgitarist Wim Overgaauw op die hem uitnodigde om les te komen nemen op het net opgerichte Hilversumse Conservatorium Lichte Muziek.

​

Jazz-rock groepen

Na zijn afstuderen in 1986 maakte Bernhard als bandleider en componistmet diverse groepen in totaal zes cd’s met instrumentale muziek waarvan de laatste “Waiting For The Bora” uitkwam in 2009.

Daarmee was er voor Bernhards gevoel een logisch einde gekomen aan de 25 jaar durende zoektocht naar ‘die ene spannende noot in dat heftige akkoord’. Ofwel: het werd tijd om een punt te zetten achter het spelen van wat hij nu met een vette knipoog noemt “onbegrijpelijk knappe muziek”.

​

Derde muzikale jeugd

Hiermee begon wat hij ziet als zijn “derde muzikale jeugd”. Er werd een homestudio ingericht, hij verdiepte zich in opnametechnieken, leerde professionele opnameprogramma’s gebruiken en bekwaamde zich in de kunst van het produceren, editen en mixen van multi-track partijen.

Bernhard begon ermee om bestaande eigen instrumentale stukken die daar geschikt voor waren van teksten, leadzanglijnen en backingvocals te voorzien. Nadien werden er nieuwe stukken speciaal voor de meerstemmige vocalen geschreven.

Naast de vocalen werden - op de drumpartij in één stuk na (met dank aan Onno Witte) - alle instrumenten door hemzelf ingespeeld en/of geprogrammeerd. In een jaren durend proces ontstond zo laag voor laag de muziek van “Paradise” en leerde Bernhard gaandeweg zijn muzikale ideeën vorm te geven.

Er is veel gebeurd, veel werk verzet, maar “de weg erheen is al een geweldig avontuur om mee te maken”, zei Bernhard, als je hem vroeg hoe lang hij al bezig was. 

 

Leadzanger Erik Hagelstein

In een latere fase vond Bernhard in Erik Hagelstein de ideale zanger die met zijn doorleefde, stevige rockstem de juiste aanvulling vormt op Bernhard’s stemgeluid dat nog steeds te horen is in aanvullende leadpartijen. Bernhard zingt ook alle koortjes, op de twee stukken na waarin Amanda Kapsch met haar mooie, heldere stem de speciale touch van de vrouwenstem prachtig invult. 

 

'Paradise'

En zo komen alle invloeden uit Bernhard’s rijke en afwisselende muzikale leven samen op de nieuwe cd “Paradise”. In de harmonieën en melodieën worden de blues- en rockinvloeden gecombineerd met geraffineerde invloeden uit de klassieke en jazzmuziek.

Het heeft even geduurd voordat het af was, maar dan heb je wat!

​